5 jaar kankervrij en symposium Slokdarmdag

1 november 2022

14 februari 2024 (op Valentijnsdag) had ik mijn afsluitend gesprek met de chirurg in het Reinier de Graaf Gasthuis in Delft. Het was nl. vijf jaar  geleden na mijn operatie voor slokdarmkanker. En het gaat nog steeds goed. Een  gedenkwaardige dag, volgens de chirurg, en daar had hij natuurlijk helemaal gelijk in. Hij gaf aan dat ik na 5 jaar toch echt weer naar de toekomst kon kijken en dat is natuurlijk een fijn bericht. Natuurlijk denk je bij ieder kuchje pijntje of kortademigheid, o jee het zal toch niet……  Maar gelukkig is het dan ook niets. Ik had nog wat bonbons voor hem meegenomen die hij in dank aanvaarde en op de poli uitdeelde. We namen afscheid, maar ik zei: “We zien elkaar morgen weer, want dan ben ik gastspreker bij het slokdarm symposium in het ziekenhuis”, georganiseerd door de verpleegkundigen MDL/GE.

Toen ik de uitnodiging voor het slokdarmsymposium kreeg voelde ik me zeer vereerd.  Niet alleen de chirurgen, oncologen, MDL artsen en radiotherapeuten hebben ervoor gezorgd dat ik nog leef, maar zeker ook de verpleging, waar zij dan ook werken. Dat kan op de poli zijn, op de endoscopie, radiotherapie IC of de verpleegafdeling. Het leuke was dat van al die afdelingen er verpleegkundigen aanwezig waren. Een aantal (her)kende ik nog.  Er waren sprekers die inhoudelijke uitleg gaven, met sterftecijfers, filmpjes van de operatie (heel interessant), alternatieve behandelingen, protonen bestraling enz. Na het diner kwam ik aan de beurt. Ik begon met de verpleegkundigen een groot compliment te geven “Jullie zijn toppers” en terecht!! Ik vertelde met veel humor en geen enkel wetenschappelijk feit hoe het leven met een buismaag gaat en vergat ook de rol van mijn vrouw niet, die heeft uiteindelijk mijn leven gered, toen zij zag dat ik raar, met moeite iets doorslikte. Zij is niet voor niets een doorgewinterder dokters assistente. Aan het eind zei ik “Dankzij jullie sta ik hier nog” en toen sloegen de emoties bij mij toch een beetje toe.

Wat ik ook vertelde was dat ik Buddy geworden ben. Het ziekenhuis had mij hiervoor gevraagd en waardeert dat ook zeer. Ik vind dat heel belangrijk. Toen ik de diagnose slokdarmkanker kreeg ging ik ook op zoek naar positieve verhalen, de horrorstories liet ik graag links liggen. Ik weet uit ervaring wat een positief verhaal kan doen met de moeilijke beslissing, laat ik me opereren of niet.

Ik ben dan ook blij dat ik zo mensen die het hele traject voor zich hebben een beetje op weg kan helpen.

Zaterdag 13 april 2024 wordt er voor mensen die leven met een buismaag na slokdarmkanker een symposium georganiseerd in het LUMC in Leiden. Heeft u belangstelling? Geef dit dan aan bij uw arts of verpleegkundige.


Elke kerst stuur ik het operatieteam een kaartje

Wanneer ik dit schrijf  is het 7 februari 2022. 3 jaar geleden rond 13.30 uur werd ik wakker op de uitslaapkamer van het Reinier de Graaf Gasthuis in Delft zonder slokdarm, maar ook zonder tumor. Ik dacht op dat moment, wanneer beginnen ze nu met de operatie, want voor mijn gevoel was ik 4 minuten daarvoor in slaap gebracht. Was natuurlijk niet zo, want er waren zo’n 8 uur verstreken.

En ik ben er nog. En hoe: vandaag de hele dag gewerkt (online) vergaderd, tussendoor stukje gewandeld, vanavond koken, daarna naar de Spinningles (waar ik weer op de 100% zit), dan lekker serietje kijken op Netflix. Donderdag gaan we op vakantie naar Texel, heerlijk wandelen over het strand, lekker eten en drinken. Kortom: IK LEEF!!! En dat dankzij de goede zorgen van de chirurgen, verpleegkundigen en alle andere lieve en deskundige mensen van het ziekenhuis.

Elke Kerst stuur ik het Team dat mij geopereerd heeft een kaartje. Dit jaar heeft mijn vrouw het kaartje persoonlijk afgegeven. Ze dacht natuurlijk dat lukt nooit want ze zullen het wel druk hebben. Maar nee een heel lieve baliemedewerkster zei: “ik ga even kijken”….en kwam terug met de chirurg en de verpleegkundige. Mijn vrouw was blij, maar zij nog meer. Zo vaak krijgen ze niet te horen van hun oud-patienten dat het goed gaat. Ze straalden helemaal, want uiteindelijk hebben zij ook eer van hun werk. Vooral als ze horen dat het weer goed gaat.

Dus wordt je geopereerd, of krijg je nog chemo of bestraling: houd de moed erin. Ze kunnen echt heel veel en is de prognose goed dan is de kans op een mooi en goed leven altijd aanwezig. Hou daar vertrouwen in.